De wifi in veel havens is een drama, zo ook hier in Vigo. Terwijl het buiten spoelt van de regen, ga ik proberen dit bericht te plaatsen vanuit een kroeg aan de haven…

Nadat ik Monique naar het vliegveld van Santiago de Compostela heb gebracht heb ik de plannen voor de verdere tocht uitgewerkt. In ieder geval tot Vigo, vandaar wil ik weer even naar Breda.
Dinsdag, 12 augustus wil ik nog in Portosin blijven om de omgeving wat te ontdekken en te genieten van de mooi plek. Vanuit de haven heb ik een mooi uitzicht over de baai. Veel vertrekkers gaan in de Ria’s voor anker. Ik ben dat niet van plan. In de eerste plaats omdat ik daar niet veel ervaring mee heb. Daarna lees ik ook nogal eens wat over krabbende ankers, ankers die vast blijven zitten en ander ongemak. Verder vind ik, als ik alleen ben, dat het dan wel heel erg stil/eenzaam is. Dus ik ga ook hier in de Ria’s telkens, luxe, in een haven liggen.
Het plan is om woensdag door te varen naar de volgende ria (de Arousa). Woensdagmorgen nestelt zich een stevig mist in de Ria de Muros. Onder deze omstandigheden wil ik niet verder varen. Het is enigszins riskant met de vele vissers hier en je ziet niets van het prachtige landschap. Rond de middag trekt de mist wat op, en ik besluit naar Muros te varen, 5 Nm verderop. Begin van de middag kom ik in Muros aan en wordt hartelijk welkom geroepen door Pascal (onze Bert…). Die vraagt al meteen om een biertje te komen drinken, maar dat sla ik nog maar even af, nog zo vroeg… Maar later in de middag komt dat goed. We drinken bij mij aan boord een paar pinten en gaan ’s avonds in het dorpje wat eten.
Muros is toch wel het leukste dorpje tot nu toe. Prachtige oude straatjes, met verrassende bochten en pleintjes. Dus hier ook maar een paar dagen blijven.

kerkje in Muros

Pascal vertrekt al de volgende dag, want hij heeft besloten zo snel mogelijk naar warm weer te zeilen, dus richting Algarve. (hij houdt me tot nu toe op de hoogte en ligt inmiddels al ruim in Portugal. Ik hoop dat hij ook geniet van de omgeving en het binnenland.).
Op vrijdag wil ik alvast betalen bij havenkantoor. Er staat op een bordje dat het kantoor pas om 10 uur open is, en ik wil al eerder vertrekken. Echter de havenmeester geeft aan dat het kantoor morgen zeker al om 7 uur open is. Dus dan maar afrekenen, kan ik ook meteen de sleutel van de poort inleveren. Volgende morgen om 8.30 uur geen havenmeester. Ik besluit hem uiteindelijk maar via de marifoon op te roepen, en ja, ik krijg antwoord. Een van de havenmeesters is een Duitser, die in een bootje tegenover mij ligt. Hij vraagt of ik nog een uurtje kan wachten. Daar heb ik geen zin in, uiteindelijk komt ie uit zijn boot en helpt hij mij van het benodigde havengeld af. Het blijkt uiteindelijk een heel aardige man te zijn, die op z’n gemakje zijn leven leeft. Hij woont al 3 jaar op z’n boot in Muros. Mijn bestemming die dag, A Pobra do Caraminal, vindt hij een heel goede keuze. Het is een heel relaxt tochtje, grotendeels op de motor. Zo nu en dan dolfijnen rond de boot, en de Jan van Genten schieten weer als een raket het water in, heel spectaculair. Als ik de Ria invaar begint het wat te waaien, en kan ik wat zeilen, niet hard, maar ik heb de tijd, en geniet van de stilte. Na 1,5 uur zakt de wind in en gaat de motor weer aan. Net voor de haven staat een vervelende valwind. Ik ben blij dat de havenmeester me staat op te wachten en een handje toesteekt bij het afmeren.
In A Pobra, is het volop feest. Heb ik weer… Het mooie en gezellige stadje is bomvol. ’s Avonds zijn de terrassen afgeladen vol, zodat het lastig is ergens wat te eten te krijgen. Dan maar een frietje op de kermis. In plaats van een vorkje krijg je hier een satéstokje om de frietjes naar binnen te werken, schiet niet echt op. Er is veel muziek en een enorme harmonie maakt indruk, ook als ze later door de stad marcheren. Op het plein spelen amusementsorkesten, heel professioneel, maar erg gladjes. Het plein is vol met dansende oudjes (van mijn leeftijd en ouder…).

Dansende soort/lot genoten

De keiharde muziek gaat tot zeer laat door, dus kan slecht slapen. Op zondag veel kanongebulder en een processie. Indrukwekkend hoe de mensen hier mee omgaan. Er zijn duizenden mensen op de been, aangevoerd met heel veel bussen. Hier en daar wordt een traantje weggepinkt. Wat bijzonder. Ik zou maandag willen vertrekken, maar het gaat veel regenen en de wind is uit het zuiden, daar heb ik ook niet veel aan. Geïnspireerd door Pascal heb ik ook besloten toch wat vaart te maken. Het weer zal er niet beter op worden zo richting herfst. De volgende haven wordt Vigo. Voor mij daarna (een voorlopig) afscheid van Spanje…