Op dinsdag 19 september vertrek ik richting Vigo. Ik sla de Ria de Pontevedra over. Ik wil op mijn tempo (op het gemakje dus), richting zuiden. De bestemming is Vigo, een grote stad, vergelijkbaar met La Coruna, qua omvang. Het is helder weer als ik om een uur of 9 uit de haven vertrek, maar meer richting de oceaan, wordt het steeds mistiger, en op een gegeven moment twijfel ik om verder te gaan. Het rare is dat de zon gewoon schijnt, maar op zeeniveau het potdicht zit. Ik beluit de snelheid te verlagen tot ruim 4 knopen en langzaamaan vaar ik door de mist. Het is goed uitkijken naar de boeitjes van de visnetten die her en der in het water liggen. Het is ook nog mogelijk dat iemand met zijn boot(je) op pad is zonder Ais. (Met de Ais zie ik andere boten met een dergelijk systeem op de kaartplotter. Ook de vaarrichting en de snelheid. Erg handig en het verhoogt de veiligheid). Na een paar uur turen in de mist kom ik in de buurt vaan de Islas Cies. Een belangrijk natuurgebied in deze regio. Ter hoogte van deze eilanden trekt de mist op en wordt het zonnig en warm. Ik kan op afstand genieten van de prachtige eilandengroep. Het is heel divers, zo te zien. Kale rotsen, beboste gedeelten en ook zandstrandjes. Naar dit eiland trekken dagelijks vele dagjesmensen, die gehaald en gebracht worden door vele Ferry’s. Ook komt nog een grote groep dolfijnen langs.

Dolfijnen…. lastig te fotograferen

Ik blijf een aantal dagen in Vigo. Enerzijds omdat het een fijne stad is met gezellige pleintjes en straatjes, maar ook omdat op de oceaan er hoge golven zijn, waarschijnlijk een overblijfsel van een van orkanen uit het Caraïbisch gebied, of een andere depressie diep op de oceaan. Ook in de haven werken de golven door en de Aja ligt flink te trekken aan de landvasten (touwen waar het schip mee vast ligt). In een ander deel van de haven bespeur ik de Win2win. Een schip waarmee Eltjo en Lilian al 2 keer de Oceaan zijn over gestoken. Voor mij zijn dat helden. Ik moet nog maar zien dat ik zover kom. Eltjo heeft op de Aja de ssb (waarmee je over grote afstanden kunt communiceren) zender ingebouwd. Helaas zijn zij nu even naar Nederland. Ik had ze graag even ontmoet.
In Vigo maak ik stevig wandelingen o.a. naar de Castro, een oude burcht, bovenop een heuvel, met een prachtig uitzicht. Hier zijn ook de fundamenten zichtbaar van een oude nederzetting van rond het begin van de jaartelling. Zaterdag de 23e wil ik weer verder, in principe naar Portugal. Maar weer is er een stevige mist. Ik wil eigenlijk nog maar een dagje blijven liggen, maar rond de middag klaart het weer op. Ik ga een klein stukje verder, naar Baiona, een kleine 2 uur varen. Als ik daar aankom roep ik met de marifoon de havenmeester op, die vraagt me naar de hoofdsteiger te komen. Voor mij totaal onduidelijk welke dat is, en mijn Spaans is nog niet zover dat ik dat kan vragen. Uiteindelijk pikt hij me met z’n rubberbootje op en dirigeert me naar een plek in de bijna lege haven. Hier is de swell van de oceaan heel goed te voelen. Het is niet echt comfortabel en slapen gaat ook moeizaam. Ik had nu ongeveer in Porto willen zijn, want Monique komt om m’n verjaardag mee te vieren. De mist en de enorme golven houden me nog een paar dagen in Baiona.
Op dinsdag 26 september vertrek ik dan naar de eerste Portugese plaats Viana do Castelo. Wederom ontstaat onderweg een dikke mist. Ik kan niet ver vooruitkijken en zo nu en dan doemen de vissersboeitjes op. Het is een dag van gespannen varen. Meet name voor de Portugese kust hebben de vissers veel netten uitstaan. Dus de hele dag rustig varen en nauwgezet uitkijken om geen lijnen of netten in de schroef te krijgen. Eind van de middag kom ik aan in Viana. In de haven is geen plek, dus ik moet aan de steiger in de rivier gaan liggen. Dat is geen straf, nog niet….
Ondertussen is Monique onderweg vanuit Schiphol. Omdat ik nog lang niet in de buurt van het vliegveld van Porto ben, moet Mo een ingewikkelde trein- en metroreis maken om bij de Aja te geraken In Viano. Daarover in de volgende blog meer…

Mist in de haven van Baiona