Yes indeed…

Heb ik nog het Engels gastenvlaggetje uit een kastje moeten pakken…. Eigenlijk niet meer verwacht nadat ik besloten had via de Franse kust naar het zuiden af te zakken. Het is vandaag 9 augustus en 2 dagen geleden ben ik op Guernsey aangekomen. Dat is toch weer een stap verder dan 3 jaar geleden toen Monique en ik tot Alderney zijn gekomen.
Na St Vaast ben ik 5 aug. richting Cherbourg vertrokken. Aanvankelijk lekker windje, niet hard, zonnetje er bij. Cherbourg ligt hemelsbreed niet ver van St Vaast, maar met de boot moet je nog om de kaap Barfleur heen. Bij het zien van de vuurtoren van Barfleur zag ik ook de eerste schuimkoppen opdoemen. Daar is vaak een rare zee. Aja moet flink werken om door de golven te komen. Het waait windkracht 4, niet echt veel, maar wind tegen stroming geeft vaak rare golven. Hier ook dus…. Op een gegeven moment hoor ik iets vallen. Mijn eerste reactie is dat er iets uit de mast is gevallen, een harpje ofzo. Later blijkt dat dus mijn telefoon te zijn geweest. Die had ik onder de buiskap gelegd en dat was heel stom… Mijn telefoon ligt nu dus op de bodem van de zee bij Barfleur….
Daarom ben ik momenteel dus niet bereikbaar op mijn mobiele nummer.
Monique is een nieuwe telefoon aan het regelen, hopelijk met behoud van mijn nummer. Zal nog niet meevallen.
Enfin, om een uur of 3 ’s middags in Cherbourg, ik was toch goed chagrijnig van het verlies van mijn telefoontje. Wifi in de haven ook zeer slecht, in het havenkantoor Monique per mail kunnen bereiken en die heeft m’n directe familie op de hoogte gebracht dat ik maar beperkt bereikbaar ben. Tijden zijn veranderd. Vroegah, als ik op vakantie ging belde ik eigenlijk nooit naar huis, ik stuurde misschien een kaartje, die dan aankwam als ik ook al thuis was…
Maandag wachtte een spannende dag, eentje waar ik toch wel een beetje zenuwachtig van was. Richting Guernsey, via de kaap de la Hague en de race van Alderney. Het stroomt daar heel hard. Op het hoogtepunt van de stroming kun je daar absoluut niet tegen in met je bootje. Dus goed timen. Heb m’n vertrektijd wel 3 (of nog meer) keer doorgerekend. Om een uur of 11 weg en na 12 uur de race van Alderney in. Klopte uiteindelijk perfect. De zee bij la Hague was heel vervelend, maar eenmaal in de race was het makkelijk. Er stond nauwelijks wind, dus dat leverde geen problemen. Ging met een snelheid van soms 10 knopen over de grond (terwijl ik normaal ruim 5 knopen vaar…). Verder gevaren via de Little Russel naar St. Peter Port. Daar lagen al ontzettend veel schepen te wachten om over de drempel de haven in te kunnen. Na zo’n 1,5 uur wachten werden we door de havenmeester (3x) de haven in begeleid. Ik heb een prachtig plekje aan een vingersteiger, het was lastig indraaien maar het ging perfect.. Ik blijf hier liggen tot vrijdag. De haven ligt ramvol, maar het plaatsje is de moeite waard.
Monique heeft een nieuw mobieltje besteld en die wordt komend weekend gebracht door opstapper Serge, die dan “even” komt kennis maken…