Allereerst wil ik alle lezers een gelukkig nieuwjaar toewensen, dat al jullie dromen uit mogen komen.

Op 14 mei 2019 ben ik aangekomen in Valencia voor een langer verblijf, ik denk voor ongeveer een jaar. Het is jammer dat ik niet door kan, nou ja, het zou natuurlijk wel kunnen… Ik heb nog wat alternatieven bedacht, zoals terugvaren naar Zuid Spanje en dan met name naar mijn geliefde Cádiz. Van daaruit zou ik nog met hulp naar de Canarische eilanden kunnen varen. Anderzijds zou ik nog op de Middellandse Zee noordwaarts kunnen gaan, richting Barcelona en Zuid-Frankrijk. De tochten trekken me uiteindelijk toch niet aan. Barcelona, met het drukke toeristenseizoen op komst is verworden tot een soort pretpark. M’n aanvankelijke doel, de Caraïben blijft nog onzeker vanwege de conditie van mijn lichaam, m’n kwetsbare oude moeder en mijn relatie met Monique. Want dit zijn vliegafstanden die niet zomaar zijn te overbruggen (in tijd en geld). Dus ik blijf in Valencia en hoop in 2020 door te varen richting Griekenland, zoals het plan in 2019 was.
Valencia is een prachtige en grote stad met veel horeca maar vooral de binnenstad is erg op toeristen gericht. Er lopen vaak luidruchtige groepen (Engelsen) met genoeg\te veel drank op, overvolle terrassen, maar de sfeer is eigenlijk altijd prima. De bar Negrito in het centrum wordt een beetje mijn stamkroeg. Naarmate ik langer hier ben, voel ik me toch meer thuis in de wijken Cabanyal/Canyamelar, prachtig gelegen aan de kust en dicht bij de marina. Het zijn echte volkswijken met prachtige straatjes, nog puur Spaans, het doet me een beetje aan Cuba denken. Het leuke is dat er allerlei bijzondere horeca initiatieven zijn, met heel leuke barretjes en eettenten. Er spelen regelmatig bandjes. Heel tof. Als frequente horecabezoeker gaan mensen je herkennen en krijg je een vriendelijke lach bij je eten voorgeschoteld. Ik vind de Valenciaan (?) erg hartelijk maar ook zeer gereserveerd. Eenzaten als ik zie je er zelden. Men gaat eigenlijk altijd in groepjes uit. Het probleem (nou ja…) is dat ik (nog steeds) geen Spaans spreek en ook wel wat verlegen ben… De contacten die ik opdoe zijn eigenlijk zonder uitzondering met andere buitenlanders.
Het leven aan boord gaat ook door. Ik doe wat klusjes, regelmatig het dek schrobben, de was, boodschappen, wandelingen maken (in beweging blijven), maar ook veel luieren. Ik merk dat dat ook nodig is. Meteen na mijn werkzame leven ben ik deze reis opgestart. Mede vertrekkers weten hoeveel je moet doen en regelen, voordat je eindelijk de thuishaven uit kunt varen. Verder komt Monique regelmatig een lang weekend en ik vlieg een paar keer per jaar naar Nederland.

Victron easyplus omvormer/acculader

De soap met betrekking tot de elektrolyse is ook nog niet ten einde. Ik krijg bericht van de verzekering dat de elektrische installatie aan boord moet worden gecontroleerd door een expert. Die komt eind juni langs, en door 2 man wordt alles intensief nagekeken. De expert komt ook tot de conclusie dat mijn boot 12 V richting walstroom stuurt. Ik had de Aja al niet meer aan de walstroom liggen, immers voldoende zon en wind. Dat is geen enkel probleem voor de accu’s. De expert geeft aan dat het probleem mogelijk in de Victron Easyplus zit. Samen met de Spaanse expert loop ik naar een winkel wat met name scheepselektronica werkzaamheden verricht. (Ik had een jaar geleden tot mijn tevredenheid al een nieuwe set accu’s laten installeren.) Dezelfde middag wordt de Victron omvormer uit de boot gehaald en ter controle/reparatie opgestuurd naar een bedrijf in Barcelona. De expert van de verzekering, neemt na ruime een week contact op met Victron dealer in Barcelona, maar hij krijgt uit de reactie de indruk dat er nauwelijks naar gekeken is. Hij haalt de Easyplus op en stuurt het naar een bedrijf in Palma de Mallorca. Zij constateren al vrij snel dat er in de Victron een isolatieplaatje ontbreekt. Het apparaat blijft in Palma als bewijsstuk…
De Aja ligt al 2,5 jaar in het water, en is er nog niet uit geweest voor nieuwe antifouling (middel tegen het aangroeien van onderwaterplaneten en schelpen). Ik kreeg onderweg al eens een tip om dat in Pobla de Fernals te laten doen. Een plaatsje ca. 7Nm ten noorden van Valencia. Op een nogal hete dag ga ik ernaartoe per metro en te voet om de werf te bekijken en om afspraken te maken. Ik ontmoet er de werfbaas Aitor, een aardige en hardwerkende jongeman. Hij doet een redelijk gunstig voorstel voor 3 dagen op de kant en het schoonmaken van het onderwaterschip, incl. het aanbrengen van 2 lagen antifouling. Ik kan op de boot blijven slapen. Op vrijdag 12 juli vertrek ik op m’n gemakje naar Pobla. De boot is door de aangroei bijna niet vooruit te krijgen. Het weekend lig ik in de marina naast de werf en kan ik het zeer kleine plaatsje verkennen. Er is niet heel veel te doen, wat disco’s en eettentjes, maar wel echt gericht op de Spaanse toerist. Er zijn nagenoeg geen buitenlanders. Maandagmorgen, om 8 uur als eerste klus, wordt de Aja op de kant getakeld.

Aja in de takels

De aardplaat van de ssb en de schroef. Nieuwe antifouling is wel nodig

Ik ben zeer benieuwd naar de staat van het onderwaterschip. Er is inderdaad veel aangroei, maar de anodes, zitten er nog net op, ze zijn flink weggevreten, maar nog niet helemaal. Dat valt me mee na alle elektrolyse perikelen in Palma. Met z’n 3en duiken de marinero’s met krabbers en hoge drukspuit op mijn boot en worden aangroeisels verwijderd. Diezelfde dag volgt al de eerste laag antifouling. Ik stort me ondertussen op het schoonmaken van de romp. Daarna zet ik het in de was. Een erg warm klusje, met temperaturen boven de 30 graden. Op de spiegel zat nog een vervelende beschadiging (hoekje afgebroken) en met nieuwe gelcoat ga ik daar ook mee aan de slag… Helaas het afdekplastic is niet van de goede soort en het velletje zit nu krachtig aan de romp geplakt. Ik moet alle het plastic weer wegschuren. Het eindresultaat is daardoor niet helemaal naar tevredenheid. De 2e laag antifouling volgt snel en ruim binnen de afgesproken tijd is Aja weer een blinkende beauty. Op donderdag 18 juli vaar ik alweer terug naar Valencia. De Aja gaat als een speer, het is prachtig weer en ik heb eigenlijk wel zin om de reis te vervolgen… Maar, ik heb afgesproken om begin augustus een paar weken naar Breda te gaan. Ook leuk…

…als nieuw