Terwijl in Nederland het ene warmterecord na het andere wordt gebroken is het hier in Zuid-Spanje nog steeds behelpen met het weer, de temperaturen komen hier (half april), maar niet boven de 20 graden. Depressies overvallen hier de kusten en zorgen voor een herfstachtige sfeer.
Als ik dit schrijf (20/4) ligt de Aja in La Linea, dat is een Spaanse haven, net boven het Britse Gibraltar. Het is hier veel minder druk dan in de Engelse enclave, en de liggelden zijn heel redelijk (ca € 15/nacht voor de Aja).

Cádiz
Eerst nog een klein stukje over mijn, inmiddels, lievelingsplaats gedurende mijn reis (tot nu toe).
Ik heb er enorm genoten, het voelt als m’n tweede huis. Het oude centrum is al vele tientallen jaren zoals het is, er is geen plaats meer voor nieuwbouw, dus wordt er driftig gerenoveerd. Cádiz is omringd door water en kan niet uitbreiden, alleen langs de verbinding van het schiereiland naar het vaste land. Het oude centrum met vele smalle straatjes, gezellige pleintjes, maar vooral de ontzettend aardige bevolking, hebben indruk gemaakt. Ik heb er voor de stad, 2 belangrijke evenementen meegemaakt; het Carnaval en de Semana Santa. Wat opvalt is de grote betrokkenheid van de bevolking, jong en oud, de liefde voor de cultuur zoals die zich daar al eeuwen afspeelt. Iedereen is betrokken. Vanuit 2 belangrijke uitvalsbases (cafés natuurlijk) La Levante en Olivo heb ik de stad verkend. De eerste een gemoedelijk kroegje waar alle leeftijden samen komen om wat te drinken en te kletsen en de andere een uitvalsbasis voor Engelsen die in Cádiz zijn blijven hangen en Engelse lesgeven aan Spanjaarden. Het is wel lekker zo nu en dan Engels te kunnen kletsen, omdat ik Spaans nog helemaal niet beheers. Het laatste weekend van mijn verblijf daar ben ik nog door mensen uit Cadiz meegenomen naar Sanlucar om daar wat te eten en te drinken. Heel gezellig. Langzaamaan begon ik een beetje bij het leven daar te horen. Dan is een afscheid voor mij heel moeilijk. Ik hoop zeker nog terug te komen. Een doel is in ieder geval bereikt en dat is om wat meer te weten te komen over de leefwijzen en gewoonten van de plaatsen die ik aandoe.
Ik had een ligplaats in Puerto America. Het waaide er vaak hard maar er was weinig of geen last van swell/deining in de haven. Verder erg saai, je ligt in feite aan een industrieterrein (containerterminal). Naar de rand van de stad lopen duurt ongeveer 20 minuten. Dus boodschappen doen plande ik altijd zorgvuldig. Per nacht was ik ca € 5 kwijt (wintertarief).

Carnaval, vol plein bij de Kathedraal

Processie tijdens de Semana Santa

Ik heb nog niet het idee aan het einde van mijn reis te zijn, dus ik moet niet te lang blijven hangen. Bovendien komt Jan Willem weer aanmonsteren en die vliegt op Malaga. Ik wil hem een beetje tegemoetkomen.
Dus weer verder…
Zondag 15 april om 8 uur ’s morgens heb ik de trossen losgegooid om verder te varen richting de Med. Jan Willem komt op 20 april naar La Linea. Dat betekent 2 dagtochten. Er zijn net 2 dagen met rustig weer uit het westen, voor de dagen erna wordt zware oostenwind verwacht…dus vertrekken “geblazen”.
De eerste bestemming is Barbate, ongeveer 50Nm, een uur of 10 varen. De haven van Cadiz uit staat meteen de wind pal op kop en ik moet wennen aan de stevige korte golven. In het begin dreigt zeeziekte maar naarmate de Aja dieper op zee komt, begin ik wat te wennen. Ik vaar buitenom langs de “Tunafarms”, dat zijn beboeide gebieden waar tonijnen gekweekt worden. Dat is wel een stuk om, maar binnendoor vergt nogal een goede navigatie. Richting zuidoost, komt de wind half binnen en ik kan een aantal uren heerlijk zeilen, lekker relaxt, het gaat niet hard, maar het is wel genieten. De zee, met korte steile golven, is structuurloos, de golven komen van alle kanten, waarschijnlijk nog een gevolg van de harde wind die de laatste heeft gestaan. Bij de haveningang van Barbate pak ik wel de route binnendoor, tussen de boei van een tonijnkwekerij en de golfbreker, het is smal en oppassen voor uitvarende vissersboten (ook op zondag). Ca 18.30 kom ik aan in de haven, geen reactie op mijn oproep op de marifoon, maar er staat wel een marinero te zwaaien op de kade. Hij helpt me in een box, fijn… Het kantoor is officieel dicht, dus via de achterdeur inchecken. De haven ziet er nogal grauw en grijs uit. Het dorpje ligt op enige afstand, ik besluit maar aan boord te blijven. Iemand heeft mij een restaurant aanbevolen in Barbate: La Pena de Tuna, dus voor mensen met meer tijd is dit misschien een aanrader. Barbate is een van de belangrijkste plaatsen in Spanje waar tonijn wordt gevangen/gekweekt en verhandeld.
Richting Gibraltar moet degelijk rekening gehouden worden met de stroming. Volgens de pilot zou een vertrek kort na laagwater (Gibraltar) het beste uitkomen. Lw is ca om 10 uur, dus ik heb mijn vertrek gepland om 10.30. Bij het afrekenen in het havenkantoor (via de voordeur!), zie ik dat het in Barbate al om 8 uur laagwater is. Ik begin te twijfelen aan de getijdentabel die Monique voor me heeft meegenomen. Ik besluit maar meteen te vertrekken, iets voor tienen. De zee is aanvankelijk rustig en heeft lange golven, veel minder hectisch dan gisteren. De wind is zeer matig, dus ik vaar het eerste deel op de motor. Naarmate ik in buurt van Tarifa kom, ontstaat er een heel vervelende zee. Er liggen hier een paar ondieptes. De stroom is hier duidelijk tegen, ik vaar op een gegeven moment nog maar 2.5 knopen over de grond, zodat die stroomrafelingen (ontstaan door een snel oplopende zeebodem) vervelend lang duren. Ik ben blij dat ik eruit ben en de zee wordt rustiger en wind trekt wat aan.

Tarifa, het zuidelijkste puntje van Spanje

Ik rol de Genua uit en ik ga heerlijk voor de wind richting Tarifa, het zuidelijkste puntje van Spanje. De stroom begint geleidelijk aan mee te lopen. Heerlijk zeilend vaar ik tussen de 2 continenten door, je kunt Marokko ruiken, een magisch moment. Vlak voor de baai bij Gibraltar, start ik de motor en rol het zeil in. Het is een mierennest, veel grote schepen voor anker, daar allerlei vissersboten en ferry’s tussen door, er lijkt geen structuur in te zitten en iedereen doet maar wat…lijkt het. Ik vaar ook mijn eigen route richting de haven van La Linea, achterin de baai. Voor de haven prepareer ik de boot om binnen te varen. Ik ontwaar geen havenkantoor en na een oproep via de marifoon moet ik over stuurboord aanleggen, nergens borden of zoiets. Ik vaar de haven in en leg aan bij wat later een toiletgebouw blijkt te zijn. Een vriendelijk marinero neemt me met een golfkarretje mee naar het havenkantoor. Een verveelde en geeuwende receptioniste handelt de formaliteiten af. Ik word weer geholpen met aanleggen. Top.
La Linea is een beetje rommelig plaatsje, niet de mooie smalle straatjes van Cadiz. Dat is even wennen. Gibraltar ligt op loopafstand van de jachthaven en via een indrukwekkende paspoortcontrole kom je in de Engelse enclave. Het is een beetje mix van Spanje en Engeland. Het valt me eerlijk gezegd wat tegen. Maar met JW ga ik hier nog zeker terugkomen….