Vrijdag 1 december wil ik vertrekken richting Lagos. De dag ervoor help ik Jean Heylbroeck nog meet het draaien van zijn boot, omdat hij met de kuip in de wind ligt. Hij vraagt mij om even in zijn dinghy te springen om wat lijnen over te nemen. Ik stap in zijn bijbootje, maar die is niet al te hard opgepompt en ik ga bijna overboord (met de telefoon in m’n broekzak…).
Ik wil niet in het donker aankomen in Lagos. Er blijken daar nogal wat visnetten te zijn uitgezet vlak voor de haveningang, waar je maar beter niet in kunt varen. De netten drijven blijkbaar nogal aan het oppervlak, meen ik ergens gelezen te hebben. Dus vroeg op, ik verwacht deze reis in ca 14 uur te doen, mits ik constant 6 knopen blijf varen. Als ik weet dat ik heel vroeg op moet, slaap ik die nacht ook erg slecht, dat is ook nu het geval. Ik had de wekker op 3 uur staan, maar ga al 2.30 uur uit m’n kooi. De voorbereidingen, zoals boterhammen smeren, de huiken eraf e.d., heb ik de dag ervoor al gedaan. Het is nu een kwestie van losgooien en gaan. Om 3.15 vertrek ik. De maan schijnt helder, ik heb dus redelijk zicht in de haven. Het waait aanvankelijk niet hard. Ik besluit vandaag geen grootzeil te hijsen, maar alleen op de genua te varen. De eerste paar uur van de reis klappert de genua wat, maar het valt mee. Na een uurtje gaat de maan al onder, en wordt het alsnog pikkedonker. De visstaken die ik normaal gesproken keurig ontwijk, zijn niet zichtbaar, dus ik zal er wel eens heel dichtbij geweest zijn. De deining is nog behoorlijk, maar ik kan de golven nauwelijks zien. Ik moet echt weer inslingeren. Het is hartstikke koud en moet onderweg nog een trui extra aantrekken onder het complete zeilpak dat ik aanheb. Ik vaar op de ca 100m dieptelijn en kom geen schip onderweg tegen. Tegen achten komt de zon op, en krijg ik meer zicht op de zee. Het is goed te doen en de Aja kan het makkelijk aan. De wind komt steeds meer van achteren binnen, dat is lastig zeilen, dus ga op een gegeven moment maar afkruisen. Eind van de morgen gaat de motor uit en vaar ik een paar uur alleen onder zeil. Ik heb echter niet genoeg snelheid om voor het donker in Lagos te zijn, dus toch maar de motor erbij.

Cabo Sao Vincente

Begin van de middag rond ik de Cabo Sao Vincente en daarna de Cabo Sagres. Het waait hier inmiddels flink, zo’n 25 knopen en het is steeds meer aan de wind, want ik ga nu, in plaats van naar het zuiden, richting oosten, en zelfs noordoosten. Ik ben blij dat ik alleen de genua uit heb staan. Zo nu en dan maken we flink helling. Het gaat wel lekker hard. Na een paar uur varen kom ik steeds meer in de luwte en neemt de wind wat af. Eind van de middag zie ik de havenhoofden van Lagos, en met een ruime bocht vaar ik ernaartoe. Met een stevige wind op kop moet ik aanleggen, om me te melden bij het havenkantoor voor de brug. (Er wordt in alle havens van Spanje en Portugal, gevraagd naar het paspoort, het verzekeringsdocument en het eigendomsbewijs van de boot. Er worden steevast kopieën van gemaakt. Ik ben blij dat ik voorafgaand aan de reis de boot bij het kadaster heb laten registreren.) Na de formaliteiten gaat de voetgangersbrug open en kan ik naar mijn toegewezen plekje varen, helaas met de kuip in de wind en uit de zon… Het is of ik hier in Engeland ben. Ik denk dat 70% van de boten in deze volle haven, Brits is. Ik ben bij dat ik er ben, heb nu toch een aardige reis achter de rug, en ga lekker op tijd te kooi. De Aja ligt hier heerlijk rustig, zonder deining en dat slaapt wel zo lekker. Komende maanden ga ik hier aan de zuidkant van Europa wat rondhangen (overwinteren). Het zonnetje schijnt overdag uitbundig, maar ’s nachts is het bitterkoud. ’s Morgens en ’s avonds gaat de kachel aan. Ik had bij de voorbereiding van mijn reis niet bedacht dat ik die nog nodig zou hebben. Maar ja, alles loopt anders dan gepland…