In de periode dat ik in Breda ben, heb ik me verdienstelijk kunnen maken met het opschilderen van het nieuwe appartement van mn moeder in een verzorgingshuis. Het is de afgelopen maanden zo goed met haar gegaan dat ze nu weer min of meer zelfstandig kan gaan wonen. Op maandag 16 okt wordt de vloerbedekking nog gelegd en op dinsdag komen de verhuizers alles inpakken en ‘savonds is het nieuwe stekje klaar voor bewoning. Maar dat heb ik net niet meegemaakt. Dinsdagmorgen ben ik afgereisd naar Porto. Overvol vliegtuig ivm de herfstvakantie. In Nederland was het mooi herfstweer, maar in Porto regent het. Ik laat me vanuit Porto centrum met de taxi naar de haven brengen. Toch nog kletsnat geworden, want een taxi was niet zomaar te vinden. De eerste dagen aan boord blijft het regenachtig. De oceaan is onstuimig, golven van een meter of 5 en het is verboden om de rivier de Douro af te varen, de zee op. Ik zou ook niet willen….

Weinig wind en toch enorme golven. Een gevolg van de depressies op de oceaan

Ik moet duidelijk weer wennen aan boord. In Nederland een drukke periode achter de rug. Naast het schilderen veel op stap geweest met vrienden en gezellige bezoekjes afgewerkt. Het was een overvol programma. En dan aan boord is er ineens de rust. Ik moet duidelijk mijn draai weer zien te vinden.
Ik doe heel veel pogingen om de valstopper van dek te krijgen. De handel van de stopper van het grootzeilval is gebroken. In Nederland een nieuwe gekocht, maar om die te monteren moet de stopper van het dek af. En dat wil niet lukken. Ik krijg die kruiskopschroeven niet los. Heb het gevoel dat het handvat van de schroevendraaier niet bestand is tegen mijn kracht, die draait een heel klein beetje mee. Ik geef klappen op de schroeven, spuit er olie bij…tot nu toe helpt niets. Later nog maar eens proberen, en anders moeten ze er worden uitgeboord, vrees ik…
De oceaan komt tot bedaren en ik plan een datum om verder de Portugese kust af te zakken. Het wordt maandag. Een lang tripje naar Figueira da Foz, ongeveer 65 Nm. Dat kan net bij daglicht. Dus op tijd op. Het waait een 10 knopen, recht van achteren (door het dal van de Douro) en er staat een stevige stroming. Tja, hoe kom ik de box uit… De steigers zijn leeg, geen helpers…, wachten tot de stroming minder wordt is ook geen optie, want dan kom ik donker aan. De spring zit midscheeps. Als ik die losgooi, ramt de boeg meteen de steiger. Ik kom handen tekort… Toch maar losgooien en snel achteruit, helaas blijft een stootwil achter de boort van de buurman hangen en de Aja draait meteen dwars op stroming en wind. Ik kom vast te liggen tegen de achterzijde van de boot van de buren, aan lager wal dus. Ik heb dit tafereeltje vaker gezien bij andere boten, maar nu ben ik zelf de klos.Met veel gas vaar ik maar weg en dat levert een aardige kras op de Aja op (en ook een kras in mijn zelfvertrouwen). De boot van de buren blijft schadevrij, want die heeft een stevige rubberen stootrand op het zwemplatform. Omdat ik veel alleen vaar heb ik in het verleden al geaccepteerd dat er zo nu en dan een kras op de boot komt, er zijn soms omstandigheden die je alleen niet de baas kunt.
Eenmaal buitengaats, moet ik wel weer even wennen aan de deining, zeeziekte ligt op de loer… Het is geweldig weer, lekker zonnetje en er gaan steeds meer kleren uit. De wind is zeer matig uit het oosten en komt geleidelijk aan steeds meer uit het zuiden, draait daarna naar het westen en tegen de avond weer uit het oosten, en wordt rond de kaap bij Figueira da Foz, zelfs stevig. Net voor het donker wordt vaar ik tussen de pieren door. Een vissersschip komt met een rotgang opgevaren en blaast zelfs op de hoorn voor meer ruimte. Heeft haast zeker… Voor het havenkantoor is ruimte genoeg en ik meer af in een vrije box, geholpen door een Fransman, die een beetje verder ligt. Het voelt meteen goed, en ik ben blij dat ik de haven in Porto achter me heb gelaten. De volgende dag ga ik op zoek naar de havenmeester. In geen velden of wegen te bekennen, dus eerst maar een rondje door het stadje doen, daarna inchecken en verder de dag wat luieren. En klusjes doen… Ik doe nog eens een poging met de valstopper, helaas en ik zit nog te tobben met de stuurautomaat van Raymarine, de X5. Die begint altijd goed, maar na een paar uur geeft ie storing (“Seatalk failure” en “no pilot”) en de dieptemeter begint dan ook te piepen. Per mail Raymarine benaderd, maar zij komen ook niet met een echt advies, alleen: “ga eens bij een dealer langs…” Waarschijnlijk ligt het aan de stuurcomputer, te weinig spanning? Kan haast niet, want meestal staat de motor bij en zijn de accu’s helemaal vol. Enfin wordt vervolgd…
Woensdag ben ik met de trein naar Coimbra gegaan. Ik was er in een grijs verleden al eens geweest, maar kon me er niet veel meer van herinneren. Coimbra is een studentenstad. Boven op een berg is het belangrijkste universiteitsgebouw met de beroemde bibliotheek.

Het binnenplein van de universiteit van Coimbra

Ik moet zeggen dat ik het na een paar uur wel gezien heb en na een paar terrasjes ga ik per trein weer terug naar Figueira. Vandaag klusjesdag en ga o.a. eens kijken of ik de kras op de boot een beetje kan wegwerken… Dat lukt redelijk en met een beetje poetsen is een groot deel weggewerkt.
Op vrijdag weer vertrokken, naar Nazare. Om een uur of 9 naar het ponton voor de havenmeester gevaren, betaald en meteen diesel getankt. Het is weer stralend mooi weer en met een 6 knopen varen we (Aja en ik), met de motor bij, weer richting de zon. Ik heb meteen de X5 stuurautomaat aangezet, om te kijken op wat voor moment die uitvalt. Meteen bij het aanzetten dus…, daarna weer opnieuw aangezet en nu blijft hij het de hele reis doen…Ik kan er geen chocola van maken. Mss heb ik m te weinig gebruikt…?Begin van de middag trekt de wind wat aan, uit het noorden, pal voor het lapje, dat vaart niet lekker met het grootzeil op en de (lichte) deining die er staat, dus die maar naar beneden gehaald en de genua uitgerold. Toch nog een paar uur kunnen zeilen. Onderweg begeleiden een paar dolfijnen me nog even. Altijd leuk. Bij de ingang van de haven trekt de wind weer even aan, rondom de kaap, tot zo’n 25 knopen. De genua daar ingerold en alvast de stootwillen uitgegooid. In de haven roep ik de havenmeester op, en krijg reactie van een andere, particuliere, haven. Ook goed. Ze helpen me met afmeren. Nazare is een echte vissershaven, het is een komen en gaan van grote en kleine schepen. Het ligt niet echt rustig, maar al veel beter dan ik gewend was in Porto…