Ik kijk vanochtend mijn agenda nog eens door en zie de ingevulde en weer doorgestreepte planning voor het komende half jaar. Ik had aanvankelijk nu in Sicilië willen zijn en een later gemaakte planning gaf aan, nu in Sardinië te zijn. Maar de Aja ligt nu weer in Valencia.

Heb lang niet geschreven in dit blog. Mijn reis heeft een beetje vervelende medische twist gekregen. Dus nu eerst maar een kort verslag daarvan. Degenen die alleen geïnteresseerd zijn in de reis en de Aja, kunnen dit overslaan…
De Aja ligt inmiddels na 6 maanden een beetje vastgeroest hier aan de kade van de Real Club Nautico de Palma. Dat klinkt een beetje negatief en dat is het in zekere zin ook. Medische beperkingen zorgen dat ik nog geen mijl ben verder gevaren. Tja, dat is meteen het dilemma waar je als vertrekker altijd rekening mee moet houden. Als je jong bent heb je geen geld maar ben je (in het algemeen) superfit en als je (wat) ouder bent wel voldoende geld maar moet je afwachten hoe je lijf acteert.

In club Nautico de Palma

Eind december 2018 ben ik om kerst en nieuwjaar te vieren voor een maandje naar Breda gegaan. Had ook nog wat medische zaken af te wikkelen, (tandarts, eens bloedprikken e.d.) Ik heb al enige tijd een beetje pijn op de borst als ik begin met wandelen of fietsen, maar na een tiental minuten is dat meestal over. Tijdens een bezoek aan BOOT Düsseldorf in januari, had ik wel heel erg last van vermoeidheid bij het trappen lopen en ook weer flink pijn op de borst. In Nederland naar de huisarts gegaan en door verwezen naar een cardioloog in een soort van privékliniek. Allerlei testen gehad incl. een inspanningsonderzoek. Conclusie is dat m’n hart in orde is maar de bloeddruk te hoog. Dus een flink pak medicijnen (bloeddrukverlagers) meegekregen. De geplande terugvlucht eind januari heb ik hierdoor moeten laten vervallen en ben uiteindelijk 2 maanden in Breda gebleven. Half februari ben ik teruggevlogen naar Mallorca. Maar ik voel me in Palma nog steeds zeer vermoeid en heb soms al moeite met een kleine wandeling. Ik wijt dat aan de bijwerkingen van de bloeddrukverlagers. Heb totaal geen fut en alles doet zeer. Met deze conditie kan ik absoluut niet verder. Vanuit Palma de huisarts in Breda gebeld en hij adviseert in Palma een cardioloog te zoeken. Ik heb me gemeld bij de alarmcentrale van de verzekering en via de ANWB-alarmcentrale (die deze taken voor de verzekering waarneemt) een akkoord gekregen om een ziekenhuis (Clinica Rotger) op redelijke afstand van de boot te bezoeken. In het ziekenhuis een afspraak gemaakt, meteen vooraf betalen voor een consult, als een soort borg. In het eerste bezoek wordt wederom m’n hart onderzocht, functioneert prima, wel wat te hoge bloeddruk. 2 weken later, 24 uur lang een bloeddrukmeter om en weer een consult, conclusie bloeddruk en hart “perfecto”. Nu is het wachten op een inspanningstest. Ondertussen nog een weekje naar Nederland geweest omdat m’n moeder (90) d’r heup heeft gebroken en een nieuwe heeft gekregen. Inmiddels ontdek ik dat een oude kwaal, ijzergebrek, mogelijk ook een oorzaak is van de vermoeidheid, en dat in combinatie met de bijwerkingen van de bloeddrukverlagende medicijnen… Dus ook maar gestart met het slikken van extra staaltabletten. Warempel, de conditie gaat flink vooruit. Ik kan inmiddels flinke wandelingen maken, ook heuvel op. Dus nu is het afwachten hoe de inspanningstest verloopt. Voor mijn gevoel ben ik nu redelijk op orde en kan in een strak tempo naar de op een heuvel gelegen Belver (oud fort uit de 14e eeuw) in Palma lopen.

Uitzicht vanaf het Belver op de baai van Palma

Ik overweeg om de inspanningstest te laten schieten, maar zo kort voor het onderzoek lijkt me dat niet netjes en misschien toch goed dit te ondergaan. De test lijkt veel zwaarder dan in Breda, ik kan nog maar net de laatste stappen op de loopband te zetten. Ik krijg meteen daarna de uitslag en die viel niet mee. Er zitten vermoedelijk vernauwingen in de kransslagaders. Een katheterisatie is noodzakelijk. Ik mopper wat en vertel dat ik verder wil met m’n boot en dat ik niet veel tijd heb. Ik kan een paar dagen later op maandag al worden geopereerd. Dat is even schrikken, zondagavond melden en maandagmorgen operatie. Ik lig inmiddels ook overhoop met m’n verzekering over de door mij reeds betaalde onderzoeken (inmiddels ruim € 2000,-). De verzekering en de alarmcentrale zijn 2 verschillende organen die behoorlijk langs elkaar heen werken. Uiteindelijk na weer een aantal telefoontjes neemt de alarmcentrale de zaak over en na ontvangst van het medisch rapport ligt er een paar uur later op vrijdagmiddag een akkoord voor de operatie. Dat is in ieder geval vlot geregeld. Zaterdagmorgen vroeg, ik lig nog te kooi, hoor ik een hoop gerommel op de boot. Ik denk een marinero die de boot wil verleggen of zoiets, dus vlug naar buiten om poolshoogte te nemen. Staat daar tot mijn zeer grote verrassing Monique op de boot. Wat een geweldige vriendin! Ze had er geen goed gevoel bij, dat ik alleen in Palma in een vreemd ziekenhuis lag voor de operatie. Ze heeft vrijdagnacht in allerijl een vlucht vanuit Amsterdam geboekt en is zonder te slapen naar Palma gevlogen. Ik ben superblij en emotioneel met deze mentale (en fysieke) ondersteuning. Enfin, maandag zijn er 5 stents geplaatst in het zeer luxueuze Clinica Rotger. Dinsdag mag ik weer naar de boot.

Het ziekenhuis lijkt wel een hotel (foto Monique)

de badkamer, zou ik thuis ook wel willen (foto Monique)

De cardioloog spreekt nog uitgebreid met ons. Hij is ook zeiler en ligt met z’n boot in dezelfde haven. Hij vindt het de komende 2 jaar onverantwoord om lange trips alleen te maken. De haven in Palma moeten we verlaten i.v.m. een regatta. Monique en ik besluiten om de boot dan maar terug te varen naar Valencia. Een leuke stad voor langer verblijf en met een grote haven waar bijna altijd plaats is. Bovendien is een ligplaats goedkoper dan op de Balearen én het vliegveld is met de metro eenvoudig te bereiken. Dinsdagavond 30 april, vertrekt Monique weer naar huis en ga ik revalideren. Na een paar dagen kan ik alweer goed lopen en voel ik me een stuk beter. Geen pijn op m’n borst meer. Op 7 mei haal ik Monique alweer op van het vliegveld. We hebben anderhalve week tijd om de boot samen in Valencia te krijgen. Maar daarover later meer….