Ik wil nog wel even blijven in Puerto de Andraitx. Het is een mooi plekje, in een prachtige beschutte baai, en het is heerlijk zonnig. De toiletvoorzieningen zijn weliswaar armoedig en openbaar, maar het plaatsje heeft wel wat. Het is er druk met toeristen, ze zijn ingetogen en gemiddeld al wat ouder. Met de bus ben je in 5 kwartier in Palma. Bovendien lokt het gezellige eettentje (waarvan ik de naam niet meer weet) met het gezellige terrasje, de patatas bravas en de goede muziek.

…biertje erbij, wie doet je wat. Puerto de Andraitx

De liggelden zijn, zoals in alle Ports IB havens heel redelijk. Maar blijven liggen kan niet zomaar. Boten die van elders komen en reserveren hebben voorrang. Dus de marineros houden altijd een slag om de arm. Per dag wordt bekeken of je kunt blijven. Ik vind dat eigenlijk geen prettige situatie, …elke morgen maar hopen op een positief antwoord. De marineros hinten er telkens op dat ik eens zou moeten vertrekken. Dat ben ik uiteindelijk beu. In Palma is nog steeds geen plek, dus ik kies ervoor om vrijdag 19 oktober naar L(S)a Rapita te varen. Weer een prachtige tocht langs de baai van Palma, ca.30 Nm. Het is druk op het water, veel zeilboten, waarschijnlijk de regatta, die ervoor zorgt dat de haven van Palma vol is. Begin van de middag komt er stevige bewolking met onweer opzetten, en vaar ik een tijdje in de plenzende regen. Het lijkt of de bewolking blijft hangen boven het eilandje Cabrera. Om een uur of drie, als de regen weer over is, en de lucht is opgeklaard, lig ik voor de ingang van de marina van Rapita. Ik roep op via de marifoon… geen antwoord. Na een paar keer proberen, komt er een reactie. Ik mag echter de haven nog niet invaren. Ik moet het over een uur opnieuw proberen. Het is gelukkig inmiddels redelijk weer en de wind is wat ingezakt. Dus dan maar een uurtje rondjes draaien op zee. Siësta zeker? Uiteindelijk na 5 kwartier ronddobberen mag ik naar binnen. Er wordt gevraagd hoe lang ik wil blijven. Ik wil in La Rapita wachten tot na het weekend, omdat er mogelijk dan een plek is in Palma. Ik geef aan voor 3 dagen. Ik krijg een plekje achterin de marina, gelukkig. Daar is weinig swell. De meeste bezoekende boten moeten in de haveningang gaan liggen en daar kan een vervelende deining staan, alleen al door de langsvarende boten. De marinero helpt met aanleggen. Ik drink eerst een biertje met het gebruikelijke oorlam.

In de haven van L(S)a Rapita

Na een uurtje ga ik inchecken. In een zeer armoedig kantoortje klopt een gehaaste marinero al mijn gegevens in een iPad en maakt foto’s van mijn documenten. Dat is nergens in Spanje zo snel gedaan. Dan afrekenen…dat is ff schrikken, ruim € 60 per nacht. Nog nergens zo duur overnacht. Het haventje zelf stelt niet veel voor. De toiletgebouwen zijn nieuw en zeer keurig, dat moet gezegd worden. Maar het plaatsje is een uitgestorven en een lelijke bedoeling. Kaarsrechte straten, eenzaam en verlaten. Desolaat zoals in het voormalige Oostblok. Nu die 3 dagen nog door zien te komen…dat wordt veel lezen en uitslapen. Ik ga elke avond in hetzelfde tentje eten, goed en goedkoop, een soort van veredelde cafetaria. Er zijn telkens dezelfde toeristen (voor zover aanwezig). Dit is blijkbaar het enige beetje vertier in dit dorpje. Ondertussen heb ik nog per email contact met da haven van Palma. Mijn mails worden telkens vriendelijk beantwoord en ja hoor, na het weekend kan ik komen. Pfff, ik voel me een gelukkig mens. Weg uit dit saaie dorpje en op naar de grote stad met de prachtige marina van Real Club Nautico de Palma (RCNP), gelegen tegen het stadscentrum. Het is nog even lastig om weg te varen uit de haven. De wind staat een beetje vervelend, precies op het hek (achterkant) van de Aja. Het eerste de lijnen aan de boeg losmaken is geen probleem, maar daarna achter, de Aja zal meteen weer tegen de steiger worden geduwd. Dat moet dus snel gebeuren en oppassen dat de mooringlijn niet in de schroef komt. De lijn moet dus snel los en de motor meteen in de achteruit. Een goede voorbereiding is het halve werk, zeker voor een solozeiler. Het gaat goed en ik ben trots op mezelf. Naarmate ik langer weg ben, gaan de manoeuvres steeds beter. “Practice makes perfect”. Het is prachtig zeilweer en ik kan bijna de hele reis zeilen. In de baai van Palma moet ik wat van koers veranderen en dan komt de wind pal tegen. Ik heb geen zin om op te kruisen, dus haal ik de zeilen binnen en start de motor. Wat een gigantische haven is Palma. Er liggen een stuk of drie cruiseschepen en dan nog wat ferry’s, maar vooral heel veel grote jachten. Dankzij de plotter, waarop ik de route van tevoren heb ingevoerd, kan ik de ingang vinden. Via de marifoon hoor ik regelmatig andere schepen een van de marinas oproepen voor een ligplaats. Maar helaas voor hen, die worden allen afgewimpeld. Ik ben blij dat ik gereserveerd heb. Bij het invaren van de haven staat bij de dieselsteiger een marinero klaar die in zijn RIB springt en me naar een mooie plek in de haven begeleid. Het is een beetje een uithoek, bij het hoofdgebouw met allerlei sport/recreatievoorzieningen, maar ook dicht bij de stad. Het havenkantoor om in te checken is zeker een kwartier lopen. Ik word er vriendelijk geholpen. Als ik wil kan ik zeker tot maart blijven. Dat neem ik in overweging….
Het weer op Mallorca verslechtert in rap tempo en aan noordoostzijde van het Middellandse zeegebied worden overstromingen en ontbossingen gemeld. Op Mallorca zijn 10 slachtoffers te betreuren. Mijn plan was mogelijk nog voor de winter door te varen naar Sardinië. Maar ik krijg allerlei signalen dat Sardinië na november is uitgestorven en dat veel gebouwen zijn dicht getimmerd. Mede door de slechte en onrustige weersomstandigheden besluit ik om in Palma te blijven en te genieten van deze mooie stad. Overwinteren op Mallorca dus. Dat geeft me ook mooi de gelegenheid om in de kerst/nieuwjaar periode een maandje naar Nederland te gaan. Op een half uurtje van de stad ligt het vliegveld en de kosten van het vliegen zijn in deze periode zeer beperkt. Ik lig in de haven van Palma de Mallorca, op een (voor mij) mooie plek, vlakbij het centrum. Je loopt langs de jachtwerf of via het statige hoofdgebouw van de koninklijke club in vijf minuten naar de oude stad. De jonge wedstrijdzeilers hebben hier vlakbij hun bootjes op de kant liggen. Regelmatig is er een regatta of er wordt getraind en dat levert een gezellige drukte op. Maar dat betekent ook dat mijn boot regelmatig naar een andere plek moet omdat op die locatie een inlaatplaats moet komen voor de bootjes. Daar was ik al voor gewaarschuwd. De mail om te verleggen die ik kreeg van de haven had de titel AJA movement. Dat vond ik mooi gevonden. Immers de Aja is van de beweging, het verplaatsen, maar voor mij ook een “beweging” in een andere zin, een soort lifestyle. Die Aja movement is een mooie titel voor dit deel van m’n verslag. Inmiddels lig ik een paar plekken verder en is de movement veranderd in een soort “tijdelijk permanente” ruststand.