Nadat we afscheid hebben genomen en afspraken hebben gemaakt over een oversteek van de Golf, duwt Serge de Aja los van het ponton een gaat zelf met de watertaxi naar de wal.
Aja en ik vervolgen onze tocht in mooi weer en langs de prachtige kust van Noord Bretagne. De volgende haven Roscoff, is makkelijk te halen in 1 getijde. Dat komt goed uit want ik wil weer met laag water aankomen. Ook in de haven van Roscoff schijnt het aardig te stromen, en dat maakt het aanleggen extra lastig. Het waait nauwelijks en het beetje wind komt natuurlijk weer uit het westen, weer tegen de wind in, dus weer heel dit stuk op de motor afgelegd. De ondertitel van dit blog, dat het over een zeilreis zou gaan, is tot nu toe misplaatst. Om een uur of 5 kom ik aan de in haven, beetje kruipdoor/sluipdoor naar de ingang. Maar daar ligt een prachtig en een nagenoeg nieuwe marina. De havenmeester helpt me met aanleggen en dat is nodig omdat de stroom me toch aardig verrast en ik met te hoge snelheid tegen de steiger aan dreig te komen. Het complex is heel ruim opgezet, en doet me denken aan de futuristische decors uit de James Bondfilms met Roger Moore. Ik zou er wel een dagje willen blijven, vanwege de luxe omstandigheden. Maar ik besluit toch maar door te gaan. De volgende dagen zijn de weersomstandigheden gunstig, dwz niet te harde wind voor mij als solozeiler (want ik ben en blijf voorzichtig).
Dus maandag beetje uitgeslapen en toch maar door naar L’Aberwrach. Weer een makkelijk dagtochtje, wederom langs de schitterende kust. Bij hoog water vertrekken en bij laag water aankomen. Deze haven ligt weer aan een riviertje. Bij het uitvaren mag ik van de havenmeester tussen een vertrekkende en een aankomende ferry de haven uit. Ben rond 5 uur in L’Aberwrach, ongeveer met laag water en de havenmeester wijst me een plekje aan in een uiterste hoek van de haven. Niet echt prettig want hoe kom ik er straks weer weg. Ik meer altijd graag aan bakboord aan, ivm de wielwerking van de schroef van de Aja, maar nu ben ik min of meer gedwongen door de havenmeester om aan stuurboord aan te leggen. Hij helpt me gelukkig vanaf de steiger. Uiteindelijk ben ik hem hiervoor dankbaar, want het weer wegvaren ging nu heel makkelijk… L’aberwrach heeft voor mij wel een bijzondere naam, nogal eens over gelezen in zeilbladen, maar altijd een bestemming die te ver weg ligt voor een vakantie uit Nederland. Op zich een leuk plaatsje, maar supermarkt en een pinautomaat zijn een half uur lopen hier vandaan. ’s Nachts is het erg onrustig in de haven. Om 12 uur komen nog een paar boten aanleggen, mensen blijven nog tot een uur of 3 kletsen, om 7 uur gaan de eerste boten weer. Ik heb er de balen van en besluit ook maar weer te vertrekken. Op naar Camaret, de laatste bestemming voor ik de Golf van Biskaje over kan steken. Bovendien is het die dinsdag weer mooi en zonnig weer en nagenoeg geen wind. Dat komt in dit geval goed uit, want we moeten door het Chenal du Four, een vrij smalle geul, tussen allerlei rotsen door die je eigenlijk alleen moet nemen als het zicht goed is en er niet teveel wind staat. Wederom een prachtige tocht en de passage van het Chenal verloopt vlekkeloos, ik ben overigens niet de enige, er zijn meerdere boten die deze route nemen en zo kun je elkaar ook een beetje volgen. In dit Chenal ruim 2 knopen stroom mee, dus het schiet lekker op. Het laatste stukje, in de baai van Brest komt er voor het eerst deze reis wind in de rug (voor de wind), niet hard genoeg om te zeilen, en ik ben bijna bij de bestemming, maar het geeft hoop voor de toekomst; het kan hier blijkbaar ook anders waaien dan alleen maar uit het westen.
En dan lig ik nu in Camaret, te wachten op een “weergat”’ om de Golf over te steken en op Serge de opstapper die me gaat vergezellen. Het wachten hier is geen straf. Camaret is een prima plaatsje, met heel veel semi kunstgalerietjes en leuke kroegen met ook locals. Beetje hippieachtig. Het is wel een eindje lopen vanaf de haven, dus voor het kopen van een stokbroodje moet ik wel een uurtje uittrekken. Verder hier veel internationale boten, vooral Scandinavië en Engelsen, maar ook een paar Nederlanders. Een paar meter verderop ligt een klein zeilbootje met een muzikantenechtpaar, soms zitten ze in het bootje te oefenen, maar ik heb ze ook al een paar keer zien optreden in het dorpje.

Mijn “buren” aan de toegangsweg naar de haven. Hier ben ik ook gestrand…

Ik hou het hier wel even uit…. Doe wat klussen aan boord en heb o.a. de stuurautomaat weer aan de praat gekregen. Er was een zekering kapot, die heb ik maar vervangen door een wat zwaardere. Blijkbaar heeft de automaat op weg naar Lezardrieux te hard moeten werken. Zo, nu tijd voor een wandelingetje!